روابط عمومي در يك نگاه

قرن حاضر را علاوه برآنکه قرن تسخیر فضا ، اتم ، کامپیوتر، لیزر و غیره نامیده اند، به عنوان عصر ارتباطات نیز نامگذاری گردیده است که شبیه دهکده جهانی می ماند که در این ارتباطات انسانها به هم نزدیک تر و تبادل افکار و اطلاعات و دانش ها و تبلیغات در حجم و سرعت گیج کننده ای در جریان است.

از طرفی ماشینی شدن زندگی ، افزایش جمعیت ، تقسیم کار و مشاغل، تخصصی شدن فعالیت ها ، تنوع امکانات بهره وری، برتری جویی ها ، ترویج شیوه های رقابتی و مقایسه ای، رفاه طلبی ها، خستگی ها ، کم حوصلگی ها ، بی اعتمادی ها و تنوع طلبی ها باعث شده است تا جمعیت های انسانی در حالی که از لحاظ فیزیکی و زیستی به یکدیگر نزدیکتر شده اند از نظر عاطفی ، اخلاقی و ذهنی دور از هم، منزوی ، خود خواه و نا همگون و پراکنده شده اند و اکثر مردم سردر گریبان خویش و در پی منافع خود رهرو راه خودشان هستند .

 روابط عمومی، می تواند پل ارتباط بین افراد جامعه و سازمان ها باشند، البته پل هایی که اگر مستحکم نباشند یقیناً از بهره ذهنی لازم و کارآیی برخوردار نخواهند بود و روابط عمومی با مجموعه ای از ابزار و مصالح بی جان و سخت و سفت و ساده موجود در طبیعت سروکار ندارند بلکه حوزه و حیطه عمل او احساسات و عاطفه ها و در یک کلام افکار عمومی است و این خود اوج اهمیت جایگاه و مراتب روابط عمومی را می رساند که به عنوان فن و هنر برقراری ارتباط به منظور تأثیرگذاری برجامعه و دریافت تصویر واقعی از افکار عمومی به منظور لحاظ کردن این نگرش و تصورات در اداره بهتر سازمان تلقی می گردد.

بی شک حاصل یک روابط عمومی موفق برای فرد و یا سازمان شهرت ، رضایتمندی و اعتبار را در پی خواهد داشت که در جوامع و سازمانهای برخورداراز روابط عمومی قوی و موثر یا آشکار شدن نقاط قوت و ضعف سازمان پویایی ، کارآمدی و توسعه پایدار شکل خواهد گرفت.